താതാശ്ചന്മപ്രഭാവോ ദ്യുമണിരഥ മനോമാതരോശീതരശ്മിര്‍-
ഭ്രാതാ സത്വഞ്ച ഭൗമഃക്ഷിതിരപി വചനം ജ്ഞാനമിേന്ദാസ്തനുജഃ
ധീചില്‍ പുത്രാംഗസൗഖ്യം സുരഗുരുരബലാഭോഗയാനാനിശുക്രോ.
മൃത്യുര്‍വ്യാധിശ്ച ദുഃഖം ശനിരിഹ ഗദിതോ ദാസഭൃത്യാദികോപി.
സാരം :-
മുന്‍പേ ലഗ്നാദികളയാ ഭാവങ്ങളെക്കൊണ്ട് ഓരോ ഭാവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചു ഇന്നിന്നവയാണ് ചിന്തിക്കേണ്ടതെന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. അതുപോലെതന്നെ സൂര്യന്‍ മുതലായ ഓരോ ഗ്രഹങ്ങളെക്കൊണ്ടും ഇന്നിന്ന പദാര്‍ത്ഥങ്ങളെ ചിന്തിക്കേണ്ടതാണെന്ന് ഈ ശ്ലോകം കൊണ്ട് പറയുന്നു.
പിതാവിനേയും ആത്മാവിനെയും പ്രഭാവത്തെയും ആദിത്യനെക്കൊണ്ട് വിചാരിക്കണം. ഈ വസ്തുക്കളുടെ കാരകന്‍ ആദിത്യനാണ്. മനസ്സ് മാതാവ് ഇവയെ ചന്ദ്രനെക്കൊണ്ട് വിചാരിക്കണം. ഭൂമി ഭ്രാതാവ് സത്വം (ധൈര്യം) ഇവ ചൊവ്വയെക്കൊണ്ട് വിചാരിക്കണം. അറിവും വാക്കും ബുധനെക്കൊണ്ടും, ബുദ്ധിയും ആത്മജ്ഞാനവും പുത്രനും ശരീരസുഖവും വ്യാഴത്തെക്കൊണ്ടും, ഭാര്യാസുഖം, വാഹനം അഥവാ യാനം ഇവ ശുക്രനെക്കൊണ്ടും ദാസന്മാരെയും ഭൃത്യന്മാരെയും വ്യാധിയേയും, ദുഃഖം, മരണം മുതലായവയേയും ശനിയെക്കൊണ്ടും വിചാരിക്കേണ്ടതാണ്.
